Na 6-tym kilometrze znajdowaÅ‚ się nawrót w kierunku mety. Rozpoczęły siÄ™ najtrudniejsze kilometry tego biegu. Bo niby już bliżej koÅ„ca, ale jeszcze tak nie do koÅ„ca. Siódmy kilometr zrobiliÅ›my w czasie 4:45 km/min, a kolejny w 4:50 km/min. ZaproponowaÅ‚em mu, aby dwa ostatnie podzieliÅ‚ sobie na fragmenty. Z doÅ›wiadczenia wiem, że tak Å‚atwiej poradzić sobie z narastajÄ…cym zmÄ™czeniem – szczególnie tym psychicznym. Doskonale pamiÄ™tam jak rok temu usilnie oczekiwaÅ‚em pojawienia siÄ™ tabliczek z oznaczeniami 8 i 9 kilometra. Czas trwaÅ‚ wtedy w nieskoÅ„czoność. ZaÅ‚ożę siÄ™, że w tym roku podobne odczucia miaÅ‚ Adam.
Im więcej mu nawijałem nad uchem, tym bardziej przyspieszałem. Widziałem, że biegnie resztkami sił. Nie byłem do końca pewien, czy starczy mu ich do końca. Postanowiłem postawić wszystko na jedną kartę i jeszcze nieco przyspieszyć. 9-ty km zrobiliśmy w czasie 4:40 min/km, a kolejny w 4:38 min/km.
Ostatnia prosta… Wtedy dopingowaÅ‚em go najmocniej. KrzyczaÅ‚em, że teraz to musi dać z siebie 200%. Tak też zrobiÅ‚. Na metÄ™ wbiegliÅ›my z czasem 48:03. Brat Adam uzyskaÅ‚ nowÄ… życiówkÄ™. Jestem z niego cholernie dumny! Wiem, że on z siebie również.
Mam nadzieję, że w końcu uda mu się zwalczyć nikotynowy nałóg, dzięki czemu kolejne życiówki przyjdą mu o wiele łatwiej i będą jedynie kwestią czasu.
To był mój pierwszy start w roli pacemakera i wiecie co? Spodobało mi się! Fajnie jest kogoś motywować, dbać o właściwe tempo, a na mecie cieszyć się z dobrze wykonanej roboty. Jestem przekonany, że wkrótce odezwę się do organizatora, któregoś z przyszłych biegów i zgłoszę swoją chęć do poprowadzenia grupy na konkretny czas. Fucha zająca to z jednej strony spora odpowiedzialność, a z drugiej ogromna dawka satysfakcji.
Jak oceniam bieg?
Ogólnie bardzo pozytywnie. MyÅ›laÅ‚em, że w tym roku, biegnÄ…c nieco wolniej niż ostatnio, poprzybijam kibicom zalegÅ‚e „piÄ…tki”. Prawda jest taka, że w tym roku nie za bardzo miaÅ‚em komu. Na trasie byÅ‚y w zasadzie tylko 2 miejsca, w których kibice ustawili siÄ™ w wiÄ™kszej iloÅ›ci. Pierwsze znajdowaÅ‚o siÄ™ koÅ‚o Zamku SuÅ‚kowskich, a drugie dopiero na mecie. Osób, które żywioÅ‚owo nas dopingowaÅ‚y, mógÅ‚bym policzyć na palca 2-3 rÄ…k. Nie mówiÄ™, że jakoÅ› bardzo mi to przeszkadzaÅ‚o, ale fajnie, gdyby organizator zadbaÅ‚ o jakÄ…Å› oprawÄ™. BÄ™bny przed ostatniÄ… prostÄ…? Z chÄ™ciÄ… bym je tam usÅ‚yszaÅ‚. To niby tylko 10 km, ale idealnie w Å›rodku miasta. Można to jakoÅ› wykorzystać. No i toalet w okolicy startu mogÅ‚o by być zdecydowanie wiÄ™cej.
Medal, który otrzymałem na mecie, urzekł mnie od pierwszej chwili, gdy go ujrzałem. Jest piękny, urodziwy i elegancki zarazem! Organizator naprawdę stanął na medalowej wysokości zadania. Najładniejszy, który do tej pory otrzymałem na dystansie 10 km.
Do Bielska zapewne wrócę za rok. To miasto, w którym mieszkałem przez pierwsze 3 lata swojego życia. Darzę je sporym sentymentem. Mam nadzieję, że czeka mnie tam jeszcze wiele fantastycznych emocji.
[shareaholic app=”share_buttons” id=”10261725″]
[shareaholic app=”recommendations” id=”10261733″]
4 komentarze
Świetna relacja.Gratuluję udanego biegu Tobie i bratu.Dla mnie ten bieg był też ogromnie ważny bo pierwszy 😉
Zgadzam się z Twoimi odczuciami na temat biegu i ogromnie mi miło, że o mnie wspomniałeś 😉 Pozdrawiam serdecznie!
Dzięki wielkie 🙂 Jakże mógłbym o Tobie nie wspomnieć? 😉 Gratuluję pierwszego biegu i do zobaczenia gdzieś na kolejnej trasie 🙂
Super relacja podziwiam umiejÄ™tność tak perfekcyjnego kontrolowania tempa biegu… SwojÄ… drogÄ… wciąż marzÄ™, że pobiegnÄ™ ze swoim bratem w tym samym biegu, o wspólnym biegu obok siebie jeszcze nie marzÄ™ – z nudów by ze mnÄ… umarÅ‚ 😉
Co do kontrolowania tempa, to przyszło mi to z czasem. Wcześniej wykres tempa wyglądał nieco bardziej sinusoidalnie 😉 Mam nadzieję, że mimo wszystko ze sobą wystartujecie 🙂