Ten podbieg ma to do siebie, że na poczÄ…tku nie widać jego koÅ„ca. Zaraz za dÅ‚ugÄ… prostÄ… pojawia siÄ™ zdradziecki zakrÄ™t w lewo, który jest… dalszÄ… częściÄ… podbiegu. Jakże mogÅ‚oby być inaczej?
Stał się cud!
Panie i Panowie – zwyciężyÅ‚em! PokonaÅ‚em te nieszczÄ™sne 1000 m i tym razem to ja byÅ‚em górÄ…!
Cały czas biegłem. Nie zatrzymałem się nawet na samym końcu.
Za co kocham trasę połówki w Żywcu?
Właśnie za ten finisz.
[zdj. FotoMaraton.pl]
Po wniesieniu pojawiÅ‚a siÄ™ najlepsza nagroda, którÄ… można byÅ‚o sobie wymarzyć – stromy zbieg. Taki crème de la crème caÅ‚ej trasy.
[zdj. FotoMaraton.pl]
20-sty km pokonałem w 3:46 min. Zapewne gdyby nie te kilkadziesiąt podbiegów, które miałem w nogach, byłoby jeszcze lepiej.
W tle już słyszałem spikera. Doping był coraz mocniejszy.
Niesiony falÄ… zaczÄ…Å‚em wyprzedzać kolejnych biegaczy. SpojrzaÅ‚em na Garmina – wÅ‚aÅ›nie minęło 1:30 h biegu. Do mety zostaÅ‚y już niewiele.
[zdj. FotoMaraton.pl]
Resztkami sił przyspieszyłem. Chciałem chociaż, aby na początku wyniku pojawiło się: 1:30:xx.
Udało się!
Wynik: 1:30:42!
ZgiÄ…Å‚em siÄ™ w pół. OtrzymaÅ‚em foliÄ™ termicznÄ…, a także piÄ™kny medal. ByÅ‚em z siebie niesamowicie zadowolony! W życiu bym siÄ™ nie spodziewaÅ‚, że na takiej trasie i przy takich warunkach, uda mi siÄ™ osiÄ…gnąć tak dobry rezultat. Przecież prawie zÅ‚amaÅ‚em 1:30 h. Co najważniejsze – dziaÅ‚o siÄ™ to na trudnej, żywieckiej trasie!
 |
 |
Schowałem się w namiocie i poczekałem na swoich kompanów. Po kilkudziesięciu minutach byliśmy już w komplecie. Było mi tak zimno, jak chyba jeszcze nigdy przedtem. Szybko ściągnąłem z siebie mokre rzeczy, ubrałem suche, nakryłem się kurtka i włączyłem ogrzewanie tylnej kanapy. Wreszcie było mi ciepło. Odpływałem do krainy wrzątku i termoforów.
Jak oceniam bieg?
Z tego co pamiętam, w ostatnich latach na starcie panował niesamowity ścisk. Dzięki stworzeniu stref startowych, tym razem było już o niebo lepiej. Z tego co wiem, bywały lata, w których na trasie brakowało wody. Tym razem postarano się aż nadto.
WodÄ™ rozdawano w 0,5 l butelkach. Z tego co widziaÅ‚em, każdy braÅ‚ takÄ… butelkÄ™, robiÅ‚ Å‚yk – dwa, po czym napeÅ‚nionÄ… w ok 90%, wyrzucaÅ‚ na bok. Rozumiem, że organizator chciaÅ‚, aby problem braku wody już siÄ™ nie pojawiÅ‚. Mimo wszystko uważam to za spore marnotrawstwo. ByÅ‚y momenty, w który biegÅ‚em wÅ›ród ledwie napoczÄ™tych butelek, z których przecież już nikt nie skorzysta. Może na drugi raz lepiej mimo wszystko wrócić do kubków?
Do organizacji nie mam żadnych dodatkowych zastrzeżeń. Jeżeli chcecie się sprawdzić na wymagającej trasie, która potrafi przynieść tyle samo cierpienia, co satysfakcji, to spróbujcie swoich sił w przyszłorocznej XX jubileuszowej edycji.
Ja tam będę.
Nawet gdy odczuwalna temperatura spadnie poniżej 30 stopni Celsjusza.