I urodziny Drogadotokio.pl! – vol. 2

Doskonale pamiętam jakie wrażenie zrobiła na mnie Akihabara – dzielnica Tokio, którą odwiedziłem zaraz po wylądowaniu w Japonii. Droga, którą pokonałem, była długa i wyboista. Kilka miesięcy wcześniej siedziałem nad szkicem strony, a teraz wytracam jetlag odwiedzając miejsce, które znałem jedynie z przewodników. Ktoś kiedyś wykrzyczał w jednej ze zwrotek, że marzenia czasem się spełniają. Wiecie co? Miał rację.

Akihabara

Albo jak zaraz po maratonie, śpieszyłem się, aby dotrzeć do pokoju hotelowego i udzielić wywiadu Beacie Sadowskiej -> link do słuchowiska. Wbiegam, ściągam biegowe ciuchy, siadam przed monitorem i uruchamiam streaming na stronie Radia Zet. Okazuje się, że rozjechały mi się strefy czasowe i audycja rozpocznie się za 1 h, a wejście na żywo będę miał dopiero za kolejne 60 min. Po wywiadzie i doprowadzeniu się do porządku, wyszedłem na miasto i rozpocząłem proces celebracji. Na pierwszy głód poszedł zestaw w pobliskim fast foodzie. Później zabrałem się za miejscowe przysmaki. Do hotelu wróciłem ostatnim, nocnym kursem metra.

Pierwszy km maratonu – dzielnica Shinjuku

Czym dla mnie jest droga do Tokio? To przede wszystkim hobby, dzięki któremu się spełniam. Coś, co z założenia miało mi tylko pomóc w dotarciu na start Tokyo Marathon 2015, przerodziło się w pełnoprawnego bloga biegowego. Dzięki niemu dotarłem o wiele dalej, niż to sobie pierwotnie zakładem. Choć od pamiętnego wyjazdu minęło już kilka miesięcy, nadal zamieszczam nowe teksty. W większości są to relacje z biegów, które piszę w taki sposób, w jaki czuję, a więc z odrobiną humoru i autoironii. Nie wrzucam selfie (jeżeli ktoś chce zobaczyć jak wyglądam, to zapraszam -> tutaj. Jest zdjęcie, gdy stoję na kamieniach!), nie zamieszczam motywujących wpisów o treści „Dasz radę! Dzisiaj jest piękny i równie cudowny dzień!”, a także nie miewam „rest day’ów”. Po prostu znalazłem sobie niszę, w której czuję się komfortowo. Jeżeli ktoś to czyta i chce więcej – super! Jeżeli nie – przepraszam, że Cię zawiodłem.

Ściana na EXPO.

Dzięki stronie udało mi się poznać wielu niesamowitych ludzi. Mogę śmiało przyznać, że to właśnie Oni są największą wartością tego przedsięwzięcia. Z częścią z Nich już udało mi się spotkać. Wydaje mi się, że rozmowa z resztą, to kwestia czasu – kolejnego, wspólnego biegu.

Pacemaker na 4 h.

Dobro naprawdę czyni dobro. Przekonałem się o tym na własnej skórze. Miło mi, że co jakiś czas mogę się komuś zrewanżować. Odpowiedzieć na kilka pytań odnośnie tokijskiego maratonu, przekazać kilka – mam nadzieję – cennych rad. Co roku w japońskiej stolicy pobiegnie ok. 30 Polaków. Mam nadzieję, że dzięki tej stronie, będzie im nieco łatwiej zorganizować wyjazd.

Ostatnie chwile w Tokio.

Nie wiem, może się mylę, ale nazwa domeny może nieco wprowadzać w błąd. Raczej nie sugeruje, że po wejściu na stronę, pojawi się blog o tematyce biegowej. Jakiś czas temu udało mi się zmienić nazwę fanpejdża z „Drogadotokio.pl” na „Marek – drogadotokio.pl”. Nic lepszego nie wymyśliłem, więc chyba tak już zostanie.

Ile takich urodzin przede mną? Mam nadzieję, że jak najwięcej. 2 lata temu postanowiłem, że to właśnie w biegu postaram się zestarzeć. Mamy tylko jedno życie i trzeba zrobić wszystko, aby je sobie jakoś przedłużyć. Aktywność fizyczna raczej temu nie zaszkodzi. Nic, zobaczymy co z tego wyjdzie. Mam nadzieję, że za rok znowu się tutaj spotkamy. Za kilka dni rozpoczynam planowanie przyszłorocznego sezonu, więc jest szansa, że tak się właśnie stanie.

Na koniec nie pozostało mi nic innego, jak jeszcze raz podziękować wszystkim, którzy znaleźli się na poniższej tablicy:

Wielkie dzięki za Wasze wsparcie!

Idę się wzruszyć.