Z każdym kolejnym okrążeniem zauważyłem pewną zależność: biegaczy było coraz mniej, wspomniany wcześniej podbieg wydawał się być coraz większy, a gorąca herbata smakowała coraz bardziej.
Tak gdzieÅ› po 30-stym km rozmowa kleiÅ‚a siÄ™ jakby mniej 😉 Na kilka kilometrów przed metÄ…, nie rozmawialiÅ›my z sobÄ… prawie w ogóle. Zdania wielokrotnie zÅ‚ożone ewoluowaÅ‚y w zdania wyjÄ…tkowo urwane. Wiecie, takie z cyklu: „Fajnie zimno!”, „Już niedÅ‚ugo!”, „NienawidzÄ™ Was!”.
Zaraz przed rozpoczęciem ostatniej pętli, dorwaliśmy się do herbaty i ciastek. Pamiętam, że pijąc i jedząc, przeszliśmy z dobrych 200 m.
Wbrew pozorom czułem się znakomicie. Podbiegi nie robiły na mnie żadnego wrażenia. Nie wiem skąd, ale miałem jeszcze spore pokłady siły. Razem z Adamem doszliśmy do wniosku, że wreszcie skończymy Cyborga, gdy będzie jeszcze jasno. Ostatni kończyliśmy go w deszczu i w ciemności.
Długa prosta w dół koło ZOO, agrafka i ostatnia prosta do mety.
ChcieliÅ›my siÄ™ wszyscy romantycznie zÅ‚apać za dÅ‚onie i w ten sposób pokonać metÄ™. No i wÅ‚asnie formowaliÅ›my szyk, gdy z daleka usÅ‚yszaÅ‚em: „Marek! Marek! Maaareeekkk!!!”
Że co?!?
Wytężyłem wzrok i łapiąc ostrość dojrzałem w oddali Magdę, Ewelinę i swoich rodziców. Przyspieszyłem biegnąć w tempie poniżej 4 min/km 😉
UcaÅ‚owaÅ‚em MagdÄ™ i EwelinÄ™. SpojrzaÅ‚em na wszystkich i powiedziaÅ‚em: „Fajnie, że jesteÅ›cie!”.
Chwilę później wróciłem do biegnącej ekipy, z którą kilkanaście sekund później, przekroczyłem metę.
Wynik: 3:52:16
Zrobiliśmy sobie wspólne zdjęcie, po czym podziękowaliśmy sobie za bieg. Ta grupa naprawdę nam się udała. Przez ponad 40 km poruszaliśmy się jak dobrze zgrana maszyna.
Mam nadziejÄ™, że w komplecie spotkamy siÄ™ tam za rok. ChcÄ…c nie chcÄ…c, chyba pojawiÅ‚a siÄ™ u mnie nowa tradycja – maraton w nowy rok w iÅ›cie doborowym towarzystwie. Czy da siÄ™ go lepiej rozpocząć? Nie!
Trasa jest specyficzna. Składa się z 6 pętli. Życie może uprzykrzyć podbieg, który został idealnie wyeksponowany na poniższym pliku z rozszerzeniem *.jpg:
Po maratonie spojrzałem na wykres i okazało się, że w trakcie blisko 4 h pokonaliśmy 320 metrów w górę i w dół. To jednak całkiem sporo. Szczególnie w dniu 1 stycznia.
Czy zatem warto sugerować się trasą i do 14:00 leżeć tego dnia pod kołdrą?
Nie! Popełnicie wtedy biegowy grzech zaniechania. Przynajmniej moim skromnym zdaniem.
Jeżeli tylko czujecie się na siłach, to weźcie udział w przyszłorocznej edycji Cyborga. To wcale nie musi być od razu maraton. Możecie skończyć tylko na jednej pętli.
Do organizacji nie mam jakichkolwiek zastrzeżeÅ„. Wszystko przebiegÅ‚o bez najmniejszych kÅ‚opotów. Ponownie – ogromne chapeau bas dla wszystkich wolontariuszy! DomyÅ›lam siÄ™, że znaleźć ich w tak specyficzny dzieÅ„ nie jest Å‚atwa sprawÄ….
Odylon, MasÅ‚aw, Almachiusz i Fulgenty – to wÅ‚aÅ›nie m.in. oni obchodzÄ… imieniny 1 stycznia. To także data maratonu, który na staÅ‚e wpisujÄ™ sobie do kalendarza.
Do zobaczenia za rok!
[zdj. główne do tekstu – Fotokompozytor.pl]