ENDO_Podsumowanie 2015 roku

4. Kilka wzlotów.

a) Japonio – Kocham Cię!

Tokyo Marathon 2015 – tyle w temacie! Maraton idealny, który zwieńczył najbardziej intensywny tydzień w moim życiu. Marzenia naprawdę czasem mogą się spełnić. Zasypiałem kiedy już naprawdę musiałem. Zwiedzałem, zbijałem temperaturę i tylko raz się zgubiłem wychodząc z metra. W gwoli usprawiedliwienia: stacja na dworcu Shinjuku ma więcej wyjść/wejść, niż mieści się sklepów w niejednej galerii handlowej. [-> relacja <-]

b) Złamanie 1:30 h w półmaratonie!

Stało się to w Krakowie, w trakcie XII Półmaratonu Marzanny. Nie sądziłem, że byłem w stanie tego wtedy dokonać. Walka do ostatnich centymetrów przyniosła efekty, choć na mecie przeżyłem horror, gdy przeczytałem sms od organizatora: „Twój wynik -> 1:30:08″…

Że co? Że jak to? A jednak!
Oficjalnie metę przekroczyłem po 1 godzinie, 29 minutach i 55 sekundach biegu!  [-> relacja <-]

c) Ołomuniec – półmaraton życia!

Podtrzymuję to, co napisałem w swoje relacji. Piękne miasto, urokliwa trasa no i kibice, którzy nie dali o sobie zapomnieć przez całe 21 km. To co tam przeżyłem, idealnie oddaje poniższe zdjęcie, które zostało wykonane na chwilę przed pokonaniem mety.

Polecam! [-> relacja: vol.1 i vol.2 <-]

d) Bieg z bratem Adamem.

Po raz pierwszy w życiu biegłem ze swoim bratem. Ta wiekopomna chwila wydarzyła się w Bielsku-Białej. Wzięliśmy tam udział w 23. Biegu Fiata, który rozgrywany jest na dystansie 10 km.

Rok wcześniej złamałem tam 40 min. W 2015 r. przyjąłem rolę indywidualnego pacemakera dla Adama. Chciałem pomóc mu w poprawieniu jego życiówki. Udało się.

e) Dycha z harmonią w tle.

Są biegi, w których walczy się o życiówki. Ubiór musi być wtedy kusy i przewiewny. Są też takie starty, w których na getry ubiera się sztruksy, na bluzę kamizelkę rodem z NRD, na głowę czapkę rodem z Pietropawłowska, a w dłoniach dzierży się harmonię. W ten sposób się biegnie i gra.

Dokonałem tego w trakcie 4. Biegu po Moczkę i Makówki. Impreza godna powtórzenia. Boję się pomyśleć w czym pobiegnę za rok. [-> relacja <-]

5. Kontuzje.

Na całe szczęście rok 2015 nie obfitował w żadne dłuższe przestoje, które wynikały z pojawienia się jakiejś upierdliwej kontuzji. Kolana ok, achillesy również, a odkąd po każdym biegu roluję sobie łydki – zapomniałem co to Posterior Shin Splints.

Jedyny problem związany był z bólem w tylnej części sklepienia prawej stopy. Pojawił się nagle i nieoczekiwanie. Przez jakieś kilka dni ledwo chodziłem. Ostatecznie ból ustąpił po kilkunastu tygodniach i na razie nie powrócił.

6. Podsumowanie.

Rok 2015 był najbardziej udanym rokiem w historii mojego biegania. Były nowe życiówki i wyjazd na daleki wschód. Udało mi się rozkręcić to oto miejsce, a także m.in. nawiązać współpracę z RunCzech. Jaki będzie ten, który właśnie się rozpoczął?

Od kilku miesięcy wiem, że na pewno będzie jeszcze bardziej ekscytujący, niż ten poprzedni.
Mam nadzieję, że wystarczy mi czasu na kolejne treningi 😉

[shareaholic app=”share_buttons” id=”10261725″]

[shareaholic app=”recommendations” id=”10261733″]